2011 yılında Suriye'de başlayan müdahale, Türkiye'nin izlediği yeni Osmanlıcı dış politikanın en önemli test alanlarından biri oldu. Başlangıçta, Esad rejiminin hızla devrilmesi ve Erdoğan'ın Şam'da liderlik iddiasıyla cuma namazı kılacağı üzerine bir hesap yapılmıştı. Bugün geldiğimiz noktada, Esad rejiminin iktidardan düşmemiş olması, Türkiye’deki hükümetin yeni Osmanlıcı hedeflerini yeniden seslendirme şansı buldu. Erdoğan’ın "Türkiye, Türkiye’den daha büyüktür" açıklamalarıyla bu eski tezlerin yeniden gündeme gelmesi, bölgedeki stratejik hamlelerin arka planını aydınlatıyor.
Yeni Osmanlıcılığın, Türkiye’nin milli kimliğinin ve dış politikasının Osmanlı mirası üzerine inşa edilmesi gerektiğini savunan bir görüş olduğunu belirtmek önemli. Bu anlayış, Ahmet Davutoğlu'nun 2001 tarihli ‘Stratejik Derinlik’ kitabında sistematik bir hale getirildi. Suriye'deki gelişmeler, bu yeni yaklaşımın uygulayıcılarından olan Davutoğlu'nun, geçmişteki söylemlerine daha fazla vurgu yapmasına yol açtı.
AKP-Erdoğan yönetimi, 2007 yılında bir MİT raporuyla yeni Osmanlıcı dış politika stratejisini açıktan ilan etti. Bu rapor, Türkiye'nin bölgesel gelişmelere daha aktif bir rol oynaması gerektiğini savundu. Bunun yanı sıra, Libya ve Suriye'deki askeri müdahaleler de bu anlayışın bir parçasıydı. Ancak, bu sürecin aslında ABD emperyalizmi ile işbirliği içerisinde ilerlediği gerçeği, yeni Osmanlıcılığın sınırlamalarını gözler önüne seriyor.
Erdoğan’ın geçmişte sarf ettiği pek çok söylem, Suriye müdahalesinin ardındaki güç dengesinin yanı sıra, bölgedeki diğer ülkelerle ilişkilerdeki değişimi de gözler önüne seriyor. Yeni Osmanlıcılığın propagandası, Türkiye'nin farklı bölge halkları için bir kurtuluş sunmadığını, aksine mevcut emperyalist yapının sürdürülmesine hizmet ettiğine işaret ediyor.
Sonuç olarak, yeni Osmanlıcılık, bölge halklarının yararına değil, emperyalist sömürü ve savaş politikalarının devamına zemin hazırlıyor.