Günümüzdeki politik etkinsizlik, savaşı ve iç savaşı eleştirel düşünceden uzaklaştırmamızın bir sonucudur; bu durum sınıf çelişkilerini, yani devrimleri de etkileyerek sonuçlanmaktadır. Savaş, iç savaş ve faşizm açıkça manşetlere çıktığında, bunların kapitalist üretim süreçlerinin kaçınılmaz sonuçları olmasına rağmen, anlaşılmaz hale geliyoruz. Kapitalizmin gelişiminde savaş, bir kazayı mı temsil ediyor yoksa yapısal mı? Devlet ve sermaye arasındaki ilişki, üretim kavramlarının sınırları aşılarak daha derin bir analiz gerektiriyor. Neoliberalizmin iflası, devletin iktidarını yeniden yapılandırmak ve ekonomik hegemonya sağlamak üzerine konseptler geliştirmek zorundayız. 1960'lardan günümüze etkili olan çözümlemeler, egemen güçlerin hâkimiyet alanında değişikliğe işaret ediyor; ekonomi ve askeri güç birbirini besliyor. Bu değişim, yalnızca devletin değil, sermayenin de işlevlerini yeniden gözden geçirmemizi istiyor. Şu anda karşı karşıya olduğumuz, devrim ve modernitenin nasıl dönüştüğüne dair gerçekleri peşinden sürüklüyor: yeni bir dünya düzeni kurma çabası, saldırı ve karşılaşmaların ortaya çıkarttığı bir güç mücadelesidir. Savaşlar ve sömürü ile şekillenen bu çağ, sıradan bireylerin karşılaştığı farklı tür mücadelelerin ve siyasi konumların tarihteki yerini sorgulatıyor.