25 Kasım 1999, Türkiye’nin hafızasında derin izler bırakan bir gün. Düzce’deki deprem yıkımının ardından, Ankara'da Yargıtay önünde topluluk, Abdullah Öcalan’ın idam cezasının onanmasını bekliyor. Aynı zamanda, kayıpların ve haksızlıkların peşinden koşan insan hakları savunucuları var. İşte bu coğrafyada, insan hakları mücadelesinin cesur sesi Hüsnü Öndül, yaşamı boyunca adalet ve eşitlik için koşan bir lider olarak hatırlanacak.
Tarihin zor dönemlerinde, insan hakları mücadelesinin önde gelen savunucularından biri olarak, Hüsnü Öndül 12 Eylül dönemi karanlığında cesaretle karşı durmuştur. 1985’te kurulan İnsan Hakları Derneği’nin kurucuları arasında yer alan Öndül, bu derneği. Türkiye’deki hak ihlallerine karşı sesi olan bir platform haline getirmiştir. Lawuta karşı insanın onuru ve hakları için mücadele etti.
Siyasi sorunların yanı sıra, toplumda bireylerin haklarının korunması için mücadele eden Öndül, zamanla yaşanan saldırılara ve cezalandırmalara rağmen yılmamıştır. 1998’de gerçekleşen bir saldırıda yaralanan Akın Birdal’ın hemen ardından İHD Genel Başkanlığı’na gelerek bu misyona devraldı. Yaşamı boyunca, mahpusların ve ailelerinin yanında, cezaevlerindeki zulmü gidermek için çalıştı.
2002’de Türkiye’de idam cezasının kaldırılmasına yönelik kampanya başlatmıştır. Bu çalışmalarını sürdürmekte kararlıdır. Olaylar sonrasında yapılacak olan genelge için tanımadığı bir büyükelçinin ona duyduğu teşekkür, sivil topluma açılan pencereleri işaret ediyor.
Hüsnü Öndül’ün hayatı, adalet ve insan hakkı savaşımında geçmiş bir hikaye ve bu hikayede, daima demokrasi ve adaletin sesini yükseltmiştir. Sonsuz bir mücadele ruhu bırakarak, ardında birçok insanı düşünmeye ve mücadele etmeye yönlendirmiştir. Türkiye’nin insan hakları mücadelesinde önemli bir köşe taşı olan Öndül, kaybettiğimizde geriye yalnızca anılar ve umut dolu bir anlam bırakıyor. Onun kişisel ilişkilerindeki incelik ve insani sahiplenişi, toplum için örnek alınacak bir model oluşturuyor.