Maraş katliamı sırasında Alevi avına çıkan bir grup, karşılarına çıkan bir kadın ve iki çocuğu sorgulamaya başlar. Kadın, henüz eşi ve kayınpederi gözlerinin önünde öldürüldükten sonra, Fatiha suresini okumak zorunda kalır ve böylece kendisiyle çocuklarını bir nebze koruma altına alır. Ancak bu durum, katil ile kurban arasındaki korkunç bir alışverişe dönüşmektedir: Kurban, kimliğini korumak için katilin dünyasına girmek zorunda kalır. Fatiha okutulması, bu bağlamda bir kimlik tespiti olarak işlev görürken, aynı zamanda etnik ve inançsal sınırların belirlenmesine de hizmet eder. Kadının Fatiha okuması, onun artık Alevi değil, hayatta kalmayı hak eden bir Sünni olarak görülmesine neden olur. Bu sorgulama, sadece bireylerin yaşam mücadelesi değil, aynı zamanda toplumun derin yaralarını açığa çıkaran bir gerçekliktir. Fatiha, burada bir kimlik belirleme sorusu haline gelmiş, yaşam ile ölüm arasındaki sınırları belirlemektedir. Bu trajik olay, toplumsal yapının ve inançların nasıl araçsallaştırıldığını göstermektedir.